Όταν ήσουν παιδί, φαντάζομαι πως κάποια στιγμή ήταν η πρώτη φορά και για σένα στη θάλασσα, που δοκίμασες να αφεθείς, ανάσκελα κοιτώντας τον ουρανό. Φαντάζομαι πως όσους κι αν είχες δει να το κάνουν, ήξερες πως μόνο αν εσύ επιτρέψεις στο σώμα σου να επιπλεύσει, θα βίωνες εκείνο το συναίσθημα της απελευθέρωσης που ένιωθαν οι άλλοι. Ίσως να θυμάσαι τη στιγμή εκείνη που δοκιμάζονταν η πίστη σου. Η εμπιστοσύνη ακόμη και στα ίδια σου τα μάτια, που έβλεπαν άλλους να αφήνονται ανάσκελα χωρίς να βουλιάζουν στο νερό.
Εάν έχεις αντίστοιχες μνήμες από την οποιασδήποτε μορφής «πτώση στο κενό» που κάποτε ίσως βίωσες, θα σε καλέσω να δοκιμάσεις κάτι αντίστοιχο με τον διαλογισμό σου. Σε (προ)καλώ να δοκιμάζεις καθημερινά απλώς να αφήνεσαι, και να είσαι σίγουρος/η πως πολύ σύντομα, θαύματα θα γίνονται αντιληπτά κάθε στιγμή.
Αν αφήνεσαι (παραδίνεσαι) κάθε μέρα και λίγο βαθύτερα, με πίστη, πολύ γρήγορα θα νιώσεις την αλήθεια. Την (επιστημονικά πια αποδεδειγμένη) αλήθεια που λέει πως:
Το κενό δεν ήταν ποτέ κενό. Και ο χώρος που φαίνεται κενός ανάμεσά μας, αποτελείται και αυτός από ενέργεια.
Η απόφαση φυσικά είναι δική σου:
– Μπορείς να συνεχίσεις να εμπιστεύεσαι μόνο το “ορατό”. Αυτό που τόσα χρόνια ή και αιώνες ίσως, μόνο εμπιστεύεσαι επειδή το βλέπεις. Αυτό που σε κάνει να νιώθεις ασφαλής, αλλά συγχρόνως αυτό που αρκετές φορές σε μπλοκάρει, σε πληγώνει, σου αφήνει αναπάντητα τα ερωτήματα.
– Ή να εμπιστευτείς και το «αόρατο».
Και αν εκεί στο “αόρατο” υπάρχουν όλες οι απαντήσεις?
Ο μόνος τρόπος να το διαπιστώσεις είναι να παραδοθείς με εμπιστοσύνη! Να απελευθερώσεις τους φόβους αλλά και τις προσδοκίες από ό, τι σου έχουν πει και να αφεθείς με χαρά στις ανώτερες δυνάμεις.
Αν είσαι άλλωστε ένας από αυτούς που ρωτούν, ένας από τους αιώνιους μαθητές του Σύμπαντος, όσα και αν διαβάσεις στα βιβλία, και όσα κι αν ακούσεις, θα έρθει κάποτε η στιγμή, που για να συνεχίσεις να εξελίσσεσαι, το “αόρατο” θα ζητήσει τη δική σου εμπιστοσύνη.
Μεγάλοι Δάσκαλοι έχουν πει πως: «Είσαι ένα πνευματικό Ον με μια απλώς ανθρώπινη εμπειρία».
Εσύ αποδέχεσαι την πνευματική σου φύση?
Αποδέχεσαι πως είσαι Ένα με την Πηγή?
Και αν όχι, τι φοβάσαι?
Να μην καταδικαστείς, μαρτυρήσεις, σταυρωθείς?
Η ιστορία του Ιησού, δίδαξε το φόβο σε σένα όμως ή την αγάπη?
Την απαξίωση ή την εμπιστοσύνη?
Και όμως αναστήθηκε… και είπε πως κάποτε θα το κάνεις κι εσύ…
Καλή Ανάσταση!
*Ειρήνη Τσιρίδου*
