Πρωταρχικό οικοσύστημα-Πληροφορίες

Αναβίωση του οικοσυστήματος της Αρχαίας Αιγηϊδας.
Αναγέννηση της, απαράμιλλου κάλλους, άγριας χλωρίδας της αρχαίας εποχής.

Εισαγωγή

Πριν από 25-30 Χιλιάδες χρόνια, στο χώρο που σήμερα είναι τα καταγάλανα νερά του Αιγαίου, εκτείνονταν μια μεγάλη κοιλάδα η Αιγηίδα, που καλυπτόταν από καταπράσινα δάση και χλοερούς λειμώνες μια πραγματική Όαση εν αντιθέσει με την Ευρώπη η οποία καλυπτόταν τότε από βαρύ περιοδικό παγετώνα. Τα δάση αυτά λοιπόν ήταν το πρωταρχικό οικοσύστημα. Αυτό είναι ένα οικοσύστημα οι κάτοικοι του οποίου τότε ζούσαν σ’ αυτό χωρίς να χρειάζεται να καλλιεργούν, με μια μεγάλη ποικιλία καρπών και φυτών σίγουρα πάνω από 500 είδη. Από τότε η φύση φθίνει συνεχώς σε σημείο που να απειλείται η ανθρωπότητα από την ολοσχερή καταστροφή της που δεν απέχει πολύ αν δεν αλλάξει.

Η αλλαγή στον άνθρωπο πρέπει να είναι πολύπλευρη. Όσον αφορά όμως τη φύση, ο μόνος τρόπος η κατεστραμμένη φύση να αναβιώσει και να γίνει καλύτερη από πριν, είναι η δημιουργία ενός πρωταρχικού οικοσυστήματος. Κι επειδή είναι αλληλένδετη με την αλλαγή του ανθρώπου και σε άλλους τομείς, δεν μπορεί να επιτευχθεί αν δεν αρχίσει η ανθρωπότητα να αλλάζει.

Ο στόχος λοιπόν είναι, για μικρές ομάδες ανθρώπων αρχικά που βρίσκονται σε πορεία αλλαγής, να πάνε να ζήσουν στην ύπαιθρο και να αναβιώσουν τα πρωταρχικά οικοσυστήματα του παρελθόντος, μιμούμενοι τη φύση σύμφωνα με τη μέθοδο της φυσικής καλλιέργειας του Μασανόμπου Φουκουόκα. Αυτός, το έχει ήδη πετύχει στην Ιαπωνία σ’ ένανλόφο πάνω από το κτήμα του. Ένας άγνωστος κρυμμένος θησαυρός απαράμιλλου κάλους, ένα αρμονικό οικοσύστημα-δάσος, ένα συνδυασμό από ενδημικά και ήμερα είδη φυτών και δέντρων.

Αυτό το αρμονικό οικοσύστημα μεγάλης βιοποικιλότητας έχει την ιδιότητα να αυτοσυντηρείται με ελάχιστη φροντίδα και με το πέρασμα του χρόνου να αυξάνεται η γονιμότητά του. Αν γίνει στην Ελλάδα το εγχείρημα θα στεφθεί με επιτυχία γιατί εδώ βρισκόταν και παλιά. Σαν δείγμα για το τι υπήρχε τότε, έχουμε 50 διαφορετικά είδη άγριων οπωροφόρων δέντρων κι έτσι ένα τέτοιο οικοσύστημα θα μπορεί να μας συντηρεί πλήρως. Η δημιουργία του θα είναι η ύψιστη προσφορά μας στη γη, η επαναφορά της στην αρχική της κατάσταση και σαν αποτέλεσμα, θα επωφεληθούμε κι εμείς στο έπακρο.

Πρόλογος

Εμείς οι άνθρωποι είμαστε ένα πολυδιάστατο ον με όλες τις πτυχές μας αλληλοεξαρτώμενες και στην ουσία τους αδιαχώριστες μεταξύ τους. Αυτό σημαίνει πως για να υπάρξει αληθινή ανέλιξη, πρέπει μα συμβαίνει σε όλους τους τομείς και όχι μόνο στη φύση ή κάπου αλλού.

Η αλλαγή ξεκινά από μέσα μας και στη συνέχεια επεκτείνεται και προς τα έξω. Παράλληλα λοιπόν με την εσωτερική εργασία, πορευόμαστε εξωτερικεύονταςτην εσωτερική μας τελειότητα στη σχέση μας με τον/την σύντροφό μας, την οικογένεια και τους φίλους μας και κατ’ επέκταση σε όλους τους άλλους, κι επίσης στα ζώα, στη φύση, στο σπίτι μας, στη γη και τους πόρους της.

Αυτό το άρθρο ασχολείται με την έκφραση της εσωτερικής μας τελειότητας στη φύση.
Πρωταρχική σημαίνει πριν από την αρχή (πριν την «πτώση») δηλαδή με τον ίδιο τρόπο που αναδύεται μέσα μας το πρωταρχικό μας φως, όταν αυτό αντανακλάται στη φύση, συνδεόμαστε με την πρωταρχική της μορφή κι αν έχουμε αναλάβει την δημιουργία της σε φυσικό επίπεδο, μπορούμε να το πετύχουμε τέλεια. Έτσι λοιπόν δεν λειτουργεί αν ακολουθούμε συνταγές παρά μόνο αν είναι απόρροια της εσωτερικής μας αφύπνισης. Βαδίζουμε λοιπόν με αυτού του είδους τη διαίσθηση, για να αναδημιουργήσουμε αυτά τα μαγευτικά οικοσυστήματα. Γι αυτούς που δεν βρίσκονται σε αυτό το επίπεδο απαιτείται η σκιαγράφηση του μονοπατιού της επιστροφής το οποίο περιλαμβάνει και την υπόδειξη που και πως έγινε το λάθος και πώς να διορθωθεί.

Ακολουθεί ένα παράδειγμα:
Στο πρωταρχικό οικοσύστημα στην προπτωτική κατάσταση ο άνθρωπος ζούσε σε αρμονία με τα ζώα που είναι αναπόσπαστο κομμάτι του και δεν τα έτρωγε. Το «κακό» ξεκίνησε από την άγνοια-λήθη της αληθινής του φύσης που τον οδήγησε να απαρνηθεί την «ουράνια τροφή» που έτρεφε την ψυχή του και να θρέψει τα ζωώδη ένστικτά του «εγώ» που περιτριγυρίζονται γύρω από το σεξ, την τροφή, την ακατάπαυστη ασχολία του με τα χίλια δυο, την ανταγωνιστικότητα κλπ. Η καλύτερη τροφή που θρέφει τα ζωώδη ένστικτα είναι τα ίδια τα ζώα.

Κι ως εκ τούτου προήλθε η καταστροφή της φύσης με τον ακόλουθο τρόπο. Από τη στιγμή λοιπόν που ξέπεσε ο άνθρωπος κι άρχισε να τα τρώει και να πίνει το γάλα τους, τα πολλαπλασίασε και τα άφηνε να βόσκουν στα δάση, κι αυτά να τρώνε τα νεαρά δέντρα (κυρίως τα κατσίκια). Όταν τα γηραιά δέντρα ξεραινόντουσαν, δεν υπήρχαν νέα για να τα αντικαταστήσουν. Με λιγότερα δάση, υπήρχε λιγότερη βροχή και περισσότερη ξηρασία. Μερικές φορές τα ξηρά, τώρα πλέον εύφλεκτα νεκρά δάση έπιαναν φωτιά. Στη συνέχεια, οι καυτές φλόγες ξέραιναν πρώτα και έπειτα έκαιγαν τα παρακείμενα μη εύφλεκτα δάση. Με αυτόν τον τρόπο, καίγονταν τεράστιες εκτάσεις δασών προκαλώντας ανεπανόρθωτη καταστροφή. Και τώρα ο τρόπος επίλυσης:

Ζώντας σ’ ένα τέτοιο οικοσύστημα με αυτάρκεια, αναπτύσσεται μια λεπτή σχέση με τα άγρια ζώα, την ψυχή των δασών, σε σημείο που προσεγγίζουν άφοβα τον άνθρωπο. Η ανταμοιβή του απ’ αυτή την ανταλλαγή είναι πως τα ζώα του μεταδίδουν τον ενεργειακό τους απόηχο που περιλαμβάνει και την ικανότητά τους να προσαρμόζονται στο περιβάλλον. Αυτά με τη σειρά τους συνηχούν με τον άνθρωπο σε σημείο που να παύουν να τρώνε το ένα το άλλο. Καθώς η άπλετη τροφή που φύεται εκεί είναι εμποτισμένη με λεπτοφυή ενέργεια, και η ποιότητα αναιρεί την ποσότητα, χρειάζεται ο άνθρωπος ελάχιστη φυτική τροφή για να διατηρηθεί σε τέλεια υγεία κι έτσι δε χρειάζεται να σκοτώνει τα ζώα, να καταναλώνει τα προϊόντα τους και να καταστρέφει το οικοσύστημα και τα ζώα. Που σημαίνει όχι ζώα για γάλα, αυγά και κρέας και ήμερα που κυνηγούν τα άγρια.

Όσο πιο μακριά βρίσκεται ο άνθρωπος από τη φυσική του κατάσταση, τόσο μακρύτερο είναι το μονοπάτι της επιστροφής. Άφησε πίσω το Αθάνατο Ύδωρ επειδή νόμισε πως θα εύρισκε κάτι καλύτερο. Όταν αναγνωρίσει την αποτυχία του και διψάσει γι’ αυτό, γυρνάει πίσω και ξεκινά να βαδίζει το δρόμο της επιστροφής. Στην πορεία συναντά κι άλλους διαβάτες με τον ίδιο προβληματισμό που επιστρέφουν πίσω και σαν ομάδα τους είναι φυσικό καθώς βαδίζουν να πιαστούν χέρι χέρι. Με τον ίδιο τρόπο, μια ή πολλές ομάδες μπορούμε να αναβιώσουμε το οικοσύστημα αυτό και παράλληλα με την εσωτερική μας εργασία να μεταβούμε σε μια φυτική διατροφή η οποία όσο περνάει ο καιρός και μεγαλώνουν τα δέντρα και τα φυτά θα μας παρέχουν ουράνια τροφή μέχρι να συνδεθούμε με τον Δημιουργό μας και να ζούμε με «τον άκτιστον άρτον της ζωής» όπως πριν την πτώση.

Έτσι δημιουργήθηκαν τα αρχαία οικοσυστήματα.
Κατά τη διάρκεια των Εποχών των Παγετώνων, οι παγετώνες συνθλίβουν τα βράχια πάνω στο μανδύα της Γης και οι άνεμοι φυσούν τη σκόνη διασκορπίζοντάς την παντού. Καθώς τα ηφαίστεια εκρήγνυνται, εκτινάσσουν ορυκτά από βαθιά μέσα στη Γη, και τα ορμητικά ποτάμια σχηματίζουν προσχώσεις σε κοιλάδες πλούσιες σε ορυκτά. Στα πετρώματα πυριτικού άλατος υπάρχει ένα ευρύ φάσμα έως και εκατό ιχνοστοιχείων που είναι απαραίτητα για την ευημερία της ζωής και για τη δημιουργία γόνιμων http://xn--mxafc8a6b8b.www.remineralize.org/

Έτσι, στην εποχή που ακολούθησε την Εποχή των Παγετώνων, κάθε τόπος με τις κατάλληλες συνθήκες ήταν γεμάτος ζούγκλες – δάση ευρείας ποικιλίας φυτών, δέντρα πάνω από 100 μέτρα ύψος (η σημερινή μεγαλύτερη sequoia είναι 115 μέτρα ύψος) και άγρια βρώσιμα είδη. Εκείνη την εποχή το κλίμα ήταν πολύ πιο ήπιο, καθώς η πυκνή βλάστηση ομαλοποιούσε τις ακραίες θερμοκρασίες και δεχόταν ομαλές βροχοπτώσεις καθ ‘όλη τη διάρκεια του χρόνου χωρίς ακραίες πλημμύρες και ξηρασία. Υπάρχει μια άμεση σχέση ανάμεσα στη βλάστηση και τη βροχή. Τα δέντρα λειτουργούν σαν κεραίες που μαγνητίζουν τη βροχή κι όταν υπάρχει ξηρασία, εκπέμπουν εξαιρετικά κολλώδεις βιογενείς πτητικές οργανικές ενώσεις που προσελκύουν τους υδρατμούς στην ατμόσφαιρα σχηματίζοντας έτσι τις σταγόνες βροχής κι έτσι προκαλείται βροχόπτωση.https://www.youtube.com/watch?v=VGurBZ0b6nI&t=269s

Μια απεικόνιση της διασύνδεσης μεταξύ όλων των μορφών “ζωής”
σ’ ένα τέτοιο οικοσύστημα.
Κάτω από τα μεγάλα δέντρα, υπήρχε άφθονο έδαφος για το αντίστοιχο ριζικό σύστημα. Τα ψηλά δέντρα σκίαζαν τη χαμηλότερη βλάστηση προστατεύοντάς την από τον ισχυρό ήλιο. Οι ρίζες τους διείσδυαν βαθιά μέσα στο υπέδαφος, φέρνοντας θρεπτικά συστατικά στην επιφάνεια, θρέφοντας έτσι τα μικρότερα φυτά καθώς ξεραινόταν το δέντρο. Με τη σειρά τους τα χαμηλότερα δέντρα ήταν απαραίτητα για την προστασία της βάσης των ψηλότερων. Υπήρχαν επίσης θάμνοι, διάφορα φυτά, άγρια χόρτα και βρύα με εκτεταμένα ριζικά συστήματα μέσω των οποίων επικοινωνούσαν και αλληλοβοηθιόντουσαν μεταξύ τους.

Καθώς έληγε ο κύκλος τους, τα πεσμένα φύλλα, οι ρίζες, οι μίσχοι, τα κλαδιά και οι πεσμένοι κορμοί των δέντρων που αποσυντίθονταν από τους μυκορριζικούς μύκητες και τους ωφέλιμους μικροοργανισμούς, δημιουργούσαν οργανική ύλη, μετατρέποντας τα ανόργανα μέταλλα (ιχνοστοιχεία) σε οργανικά που είναι τα μόνα που τα φυτά μπορούν να απορροφήσουν.
Επιπλέον, υπήρχαν σκουλήκια, έντομα, περιττώματα και πτώματα ζώων και εντόμων, δημιουργώντας όλα μαζί μια δομή εδάφους που συγκρατούσε το βρόχινο νερό σαν σφουγγάρι. Έτσι, όλα συνέβαλλαν στις διαδικασίες που απαιτούνται για την τέλεια λειτουργία αυτού του οικοσυστήματος.

Φυσικά υπάρχουν πολλά περισσότερα που δεν έχουν ανακαλυφθεί ακόμα από την συμβατική επιστήμη, καθώς δεν μπορούν να μετρήσουν ακόμα τη ζωτική ενέργεια της αιθερικής ουσίας που υπάρχει σε ένα τέτοιο οικοσύστημα και όλες τις ειδικές διαδικασίες που συμβάλλουν στην εξασφάλιση της καλύτερης δυνατής αρμονικής αλληλεπίδρασης. Δείτε αυτό το άρθρο : https://upliftconnect.com/trees-talk-to-each-other-in-a-la…/ και αυτό :https://www.smithsonianmag.com/…/the-whispering-trees-1809…/ για να πάρετε μια ιδέα.

Ορισμένα πλεονεκτήματα και οφέλη αυτού του οικοσυστήματος:

-Εξ’ αιτίας της αρμονικής αλληλοεπίδρασης, τα φυτά και τα δέντρα είναι εξαιρετικά υγιή, παράγοντας φρούτα, σπόρους κ.α. εξαιρετικής ποιότητας και υψηλής θρεπτικής αξίας.
-έχει εξαιρετική αντίσταση ενάντια σε όλες τις προκλήσεις και τις ακραίες κλιματολογικές συνθήκες.
– Όντας αυτοσυντηρούμενο, όταν εγκατασταθεί, δεν χρειάζεται μετέπειτα συντήρηση καθώς η γονιμότητα του εδάφους αυξάνεται συνεχώς από μόνη της. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι το δημιουργήσαμε μιμούμενοι τη φύση, σπέρνοντας ακριβώς σαν τον άνεμο που διασκορπίζει όλους τους σπόρους παντού.
– Δημιουργεί ένα μικροκλίμα με μέτριες θερμοκρασίες που επηρεάζουν θετικά τη γύρω περιοχή και αν καλύπτει μια μεγάλη περιοχή, μπορεί να αλλάξει ακόμα και τα καιρικά πρότυπα.
– Δεν μπορεί να πιάσει φωτιά αν αυτή δεν προέρχεται από γειτονικά πεύκα που δημιουργούν μια πύρινη κόλαση που το ξεραίνει και στη συνέχεια το καίει. Ωστόσο, υπάρχει μια λύση γι ‘αυτό. Όταν το έδαφος είναι ακόμα βρεγμένο από τη βροχή, μαλακό αλλά όχι λασπώδες, μπορούμε να σκάψουμε αυλάκια εδώ κι εκεί και να μισοθάψουμε τα ξερά αγριόχορτα, τα ξερά κλαδιά και τα εύφλεκτα ξύλα από τα δέντρα που έχουν πέσει χρησιμοποιώντας τα κατάλληλα εργαλεία (πατέντες) για την κοπή και την εκσκαφή. Έτσι προσφέρουν τροφή στο δάσος με την αποσύνθεσή τους, που είναι καλύτερο από το να τα απομακρύνουμε. Το έδαφος σε ένα τέτοιο οικοσύστημα δημιουργεί οργανική ύλη, επομένως είναι μαλακό και σκάβεται εύκολα. Αυτή η μέθοδος ταφής μπορεί επίσης να εφαρμοστεί σε οποιοδήποτε δάσος εκτός από τα πεύκα για να ελαχιστοποιηθεί ο κίνδυνος πυρκαγιάς.
– Ασκεί θετική επίδραση που προσθέτει στη συνολική ευημερία του πλανήτη με τρόπους που δεν έχουν κατανοηθεί ακόμα από την συμβατική επιστήμη.
-Για όσους προσαρμόζονται στην μεγάλη ποικιλία τροφής που υπάρχει σ’ αυτό, που είναι ποιοτικά ανώτερη από τη συμβατική, τους προσφέρει τέλεια υγεία.
-Είναι η φυσική μας κληρονομιά, ειδικά αν μένουμε εκεί, αισθανόμαστε πως είμαστε στο αληθινό μας σπίτι, εκεί όπου αρχικά ανήκουμε.
– Όταν γίνεται μια αμφίδρομη αντανάκλαση της αρμονίας που επικρατεί εκεί και με την εσωτερική μας εργασία διεισδύσει σε όλες τις πτυχές της ζωής, θα κάνουμε άλματα προς μια ουσιαστική αλλαγή. Έτσι θα δυναμώσουμε έναντι στις αντιξοότητες της εποχής μας κι όχι μόνο δεν θα μας αγγίζει τίποτε αλλά θα έχουμε τη δύναμη να επηρεάζουμε και τους άλλους προς αυτή την κατεύθυνση.
– Θα είναι ένα υπόδειγμα, ένα μοντέλο το οποίο αν επαναληφθεί σε μεγάλη κλίμακα, μπορεί να σταματήσει την πτωτική πορεία της φύσης. Ένα πρότυπο μοντέλο που σε μερικά χρόνια θα δείξει το μεγαλείο του για να επαναληφθεί κι αλλού.

Πως γίνεται αυτή η “φυσική αναδάσωση”
Αναδημιουργούμε το πρωταρχικό οικοσύστημα μέσα από ένα δημιουργικό παιχνίδι ενεργειακής αλληλεπίδρασης με τις πρωταρχικές δυνάμεις της φύσης που της επιτρέπουν να αναλάβει (σταδιακά) τη φυσική, αρχική της μορφή.
Αυτές οι δυνάμεις που συνεργάζονται αόρατα στη δημιουργία ενός πρωταρχικού οικοσυστήματος, διεγείρονται από τη δική μας αφυπνισμένη πρωτογενή ενεργειακή μας δύναμη κι έτσι η εκδήλωση καθίσταται δυνατή.

Δηλαδή συνηχούμε, συνεργαζόμαστε με τις λεπτές ενέργειες της φύσης (την καθαρή μορφή των στοιχείων της φύσης) και αναδημιουργούμε το οικοσύστημα με τον συντονισμό μας μαζί του (ένστικτο) σε συνδυασμό με συνειδητή παρατήρηση (βλέποντας τα πάντα όπως είναι-γνώση).
Η δημιουργία του είναι υπερβολικά απλή. Επιστρέφουμε τους σπόρους στη φύση μιμούμενοι τον άνεμο που τους διασκορπά παντού. Σπέρνουμε τους σπόρους (ενδεχομένως σε σβώλους από πηλό για να τους προστατέψουμε μέχρι να φυτρώσουν) μιας ευρείας ποικιλίας φυτών, βρώσιμα ή μη (όλα ανακατεμένα για να υποστηρίζει το ένα το άλλο), της κατάλληλης ποικιλίας και ποσότητας στην κατάλληλη στιγμή ενδεχομένως περισσότερες από μια φορές. Σε δεύτερο στάδιο αραιώνουμε και να μετακινούμε κάποια φυτά.

Αναγνωρίζοντας λοιπόν τη Σοφία της κι αφουγκραζόμενοι αυτά που μας υποδεικνύει, η μόνη φροντίδα που θα χρειαστεί στο τέλος, θα είναι να κάνουμε ελάχιστους μη επεμβατικούς έξυπνους χειρισμούς.
Συμπέρασμα:
Για να συντονιστούμε με τη ζωοδότρια φύση πρέπει να έχουμε αφυπνίσει πρώτα τη Ζωοποιό Αρχή μέσα μας για να μπορέσουμε να ανάψουμε την σβησμένη φλόγα της κι αυτή θα μας ανταμείψει στο εκατονταπλάσιο.

Φυσική καλλιέργεια

Η αρχική μέθοδος αποκατάστασης που ανακαλύφθηκε εκ νέου από τον Masanobu Fukuoka.
Μια «μέθοδος» σε πλήρη αρμονία με τη φύση. Απλά βάζεις τη φύση να διενεργήσει όπως θέλει αυτή απλώνοντας ένα χέρι βοηθείας, κάνοντας κάποιους έξυπνους χειρισμούς, ώστε να μην χρειάζεται να αναμιγνύεται το έδαφος (εκσκαφή, φρεζάρισμα ή όργωμα), να μη χρειάζεται το ξερίζωμα των ζιζανίων, κλάδεμα των δέντρων ή χρήση λιπασμάτων και φυτοφαρμάκων. Το έδαφος οργώνεται από τις ρίζες των φυτών, τα ζιζάνια (εάν είναι απαραίτητο) αντικαθίστανται από ένα μόνιμο κάλυμμα ποικιλίας φυτών όπως το τριφύλλι, τα δέντρα αναπτύσσονται στη φυσική τους μορφή χωρίς να χρειάζονται κλάδεμα και το έδαφος γονιμοποιείται φυσικά όπως αναφέρθηκε παραπάνω. Η φυσική καλλιέργεια καλλιεργεί με τρόπο που μιμείται τη φύση. Η σπορά πραγματοποιείται με σπορά σβώλων μεγάλης ποικιλίας σπόρων που περιβάλλονται από άργιλο. Η φύση είναι εκείνη που αποφασίζει τι θα αναπτυχθεί και πού.

Σύμφωνα με έναν εμπειρογνώμονα: “Βάσει της ταπεινής μου γνώμης, ένας τροπικός ή μη δασικός κήπος με ποικιλία διαφορετικών τύπων δένδρων που παράγουν φρούτα, ξηρούς καρπούς, ξυλεία, κλπ. και κάτω από αυτά, ποικιλία από θάμνους, αναρριχώμενα φυτά (σαν τα αμπέλια), ετήσια και πολυετή φυτά , λαχανικά, βότανα, μανιτάρια κλπ., είναι η καλύτερη λύση για τις περισσότερες περιοχές μιας χώρας για να έχουν μια σταθερή και ποικίλη συγκομιδή για να τροφοδοτήσουν μια οικογένεια ή μια κοινότητα» (και προφανώς βέβαια βγαίνει κι ένα καλό εισόδημα). Η διαφορά από οποιοδήποτε άλλο σύστημα καλλιέργειας είναι πως απαιτείται πολύ λιγότερος χρόνος εργασίας, δεν χρησιμοποιούνται μηχανήματα και υπάρχει μεγαλύτερη παραγωγή (αυτό είναι αποδεδειγμένο). Επίσης, η γονιμότητα του εδάφους αυξάνεται χρόνο με τον χρόνο, σε αντίθεση με άλλες μεθόδους, ακόμη και με την βιολογική που ασκεί πρακτικές που με αργό ρυθμό υποβαθμίζουν τη γονιμότητα του εδάφους.
Δείτε κάποια γραφόμενα στα Ελληνικά:
https://www.sendspace.com/file/998b17
http://www.geocities.ws/karoubas/files/dknf.pdf
https://sites.google.com/…/biodynamike-k…/physike-kalliergia
http://www.ekke.gr/…/Anablastis…/Dash&Perivallon_Manikis.pdf
Και στα Αγγλικά:http://vanveenorganics.com/…/Natural-Way-Of-Farming-Masanob…
https://www.wildernesscollege.com/fukuoka-farming.html

Άμεση δράση.

Εμπλουτισμός του εδάφους παράλληλα με τη σπορά.
Η αποκατάσταση της φύσης αρχίζει με το έδαφος, το οποίο πρέπει πάντα να καλύπτεται με φυτά και δέντρα. Όπως και στο παρελθόν, το καλύτερο έδαφος είναι πλούσιο σε ορυκτά-μεταλλικά άλατα και οργανική ύλη με πολλούς γαιοσκώληκες και μικροοργανισμούς που βοηθούν στην αποσύνθεση της και στην οικοδόμηση της δομής του εδάφους. Έτσι γίνονται όλες οι διεργασίες που είναι απαραίτητες για την ύπαρξη υγιών φυτών και δέντρων. Τα περισσότερα εδάφη ωστόσο είναι πολύ υποβαθμισμένα εξαιτίας της καταστροφής του οικοσυστήματος και της ανόδου της γεωργίας με όργωμα και αναμόχλευση του εδάφους με φρεζάρισμα. Για να αποκατασταθούν, η φύτευση μιας ποικιλίας φυτών που εμπλουτίζουν το έδαφος με την ετήσια αποσύνθεση των ριζών τους χωρίς τη χρήση ορυκτής σκόνης και μικροοργανισμών θα πάρει πολλά χρόνια.

Κι έτσι, εάν διαθέτουμε χρόνο, ενέργεια και χρήμα μπορούμε να επιταχύνουμε τη διαδικασία προσθέτοντας οργανική ύλη (κόμποστ) ΕΜ (ή IMO) και σκόνη πετρωμάτων στο χώμα ή στους σβώλους αργίλου που κάνουμε για σπορά. Ιδιαίτερα η ορυκτή σκόνη από παραμαγνητικές πέτρες που απορροφούν φωτόνια από τους κεραυνούς ανακατεμένη με κόμποστ δείχνει στα εργαστήρια την εκπομπή των φωτονίων να έχει εκατονταπλασιαστεί.https://www.smilinggardener.com/collection/compost-tea/

Το ΕΜ και το ΙΜΟ είναι γεμάτο από βακτήρια, μύκητες, μικροοργανισμούς, κ.α και οι σκόνες πετρωμάτων (ηφαιστειογενή, γρανίτη, ζεόλιθος , αταπουλγίτης κλπ.) έχουν γύρω στα 95 ιχνοστοιχεία. Έτσι δημιουργούνται γόνιμα εδάφη με την επιστροφή ορυκτών στο έδαφος (πάνω στα οποία επενεργούν οι μικροοργανισμοί) με τον ίδιο τρόπο που γονιμοποιείται η Γη κατά τη εποχή των Παγετώνων. Για τα οφέλη της ορυκτής σκόνης διαβάστε εδώ:https://remineralize.org/why-remineralize/

Μιμούμαστε και συντονιζόμαστε με τη φύση.
Τα άγρια δέντρα με φρούτα και τα άγρια φυτά ανακατεμένα με τα συμβατικά φέρνουν ισορροπία. Σαν παράδειγμα, τα πουλιά τρώνε την φυσική τους τροφή κι όχι τα φρούτα μας.
Τα άγρια δέντρα αναπτύσσονται χωρίς κοπριά, χημικά λιπάσματα και ψεκάσματα. Το ίδιο και τα ήμερα.

Στη φύση δεν υπάρχει ομοιομορφία όταν βρίσκεται σε ισορροπία κι έτσι δεν κάνουμε μονοκαλλιέργειες.
Στη φύση όταν ο σπόρος των άγριων πέσει σε φτωχό έδαφος ή αν τα φυτά είναι ασθενικά λόγω λανθασμένων γεωργικών πρακτικών καλλιέργειας, καταφθάνουν τα βλαβερά έντομα για να τα εξολοθρεύσουν. Αυτά στην πραγματικότητα είναι πολύ ωφέλιμα επειδή το καθήκον τους είναι να εξαλείψουν στη φύση οτιδήποτε για κάποιο λόγο δεν είναι ένα ισχυρό φυτό, ώστε οι απόγονοι των φυτών να είναι ισχυροί και υγιείς. Κι έτσι κι εμείς δεν βιάζουμε τα φυτά να μεγαλώσουν και να παράγουν περισσότερο επειδή έτσι αρρωσταίνουν κι επομένως γίνονται ευάλωτα στα έντομα.

Βιασμός είναι το όργωμα που απελευθερώνει πολύ άζωτο, το υπερβολικό πότισμα και η αφύσικη κοπριά, η οποία είναι ένα πολύ ανισσόροπο λίπασμα με τα υπερβολικά νιτρώδη που περιέχει και προκαλεί ασθένειες. Κανένα φυτό στη φύση δεν μεγαλώνει με κοπριά.
Συμπέρασμα: όσο περισσότερο δρούμε υποκινούμενοι από καθορισμένες κατευθυντήριες γραμμές και μονομερή ή νοητική γνώση, τόσο μικρότερη επιτυχία θα έχουμε στη δημιουργία ενός αυτοσυντηρούμενου οικοσυστήματος μεγάλης βιοποικιλότητας.

Η πράξη της σποράς μιας μεγάλης ποικιλίας σπόρων (όχι μόνο για την τροφή μας) αφήνοντας την φύση να αποφασίσει αυτή πού και τι θα αναπτυχθεί, είναι μια πράξη τιμής προς αυτήν, που σημαίνει πως αναγνωρίζουμε τη σοφία της την οποία δεν μπορεί να φτάσει καμιά ανθρώπινη ευφυΐα. Έτσι επιτρέπουμε μια μεγάλη βιοποικιλότητα φυτών να αναπτυχθεί με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Η δημιουργία του οικοσυστήματος με επιστημονικές γνώσεις που δεν λαμβάνουν υπόψη πολλούς σημαντικούς παράγοντες έχει δοκιμαστεί κι έχει αποτύχει. Τα μυστικά της φύσης ούτε μπορούν, ούτε θα μπορέσουν ποτέ να αποκρυπτογραφηθούν από το νου μας.

Με την πάροδο του χρόνου όσο περισσότερο συντονιζόμαστε με τη φύση, τόσο καλύτερα την αφουγκραζόμαστε. Για παράδειγμα, μια μέρα κοιτάμε τον ουρανό και να αισθανόμαστε πως από την επόμενη μέρα θα βρέχει συνεχώς για μια εβδομάδα (σε εύκρατα κλίματα). Τότε το μόνο που κάνουμε είναι να μουλιάσουμε τους σπόρους, ανακατεύοντας τους την επόμενη μέρα με άμμο. Αν αφήσουμε το νερό λίγο να εξατμιστεί πριν αναμειχθεί με την ξερή άμμο, αυτό θα επιτρέψει στους σπόρους καθώς τους ρίχνουμε στα πεταχτά, να διασκορπίζονται πιο ομοιόμορφα.

Έτσι, τους σπέρνουμε χωρίς να χρειάζεται να φτιάξουμε σβώλους από άργιλο επειδή η βροχή εμποδίζει τα πουλιά, τα έντομα και τα τρωκτικά να φάνε τους σπόρους κι έτσι όλοι θα φυτρώσουν και θα αναπτυχθούν. Με αυτό τον τρόπο, αποφεύγουμε το δύσκολο έργο της παραγωγής σβώλων, απλά και μόνο επειδή είμαστε συντονισμένοι με τη φύση και τον καιρό.

Τι απαιτείται για τη δημιουργία του:
-Το βασικότερο είναι η γη, μια περιοχή/ες οποιουδήποτε μεγέθους, κατά προτίμηση μεγάλη, που να συνορεύει με ένα μη πευκώδες δάσος. Μπορεί να μην έχει τίποτα ή να έχει κάποιους θάμνους και δέντρα ή μπορεί να είναι ένα δάσος που χρίζει εμπλουτισμού. Κατά προτίμηση το έδαφος πρέπει να είναι παρθένο ή να μην έχει οργωθεί για πολλά χρόνια.
Το επόμενο είναι οι άνθρωποι, ομοϊδεάτες, φίλοι, επισκέπτες κι εθελοντές που να έχουν την τεχνογνωσία για να κάνουν τις σχετικές εργασίες ή να υπάρχει ένας που την έχει και που εκπαιδεύει τους υπόλοιπους. Στην αρχή είναι απαραίτητο να υπάρχουν επιπλέον εργατικά χέρια.
-Τρίτο η συλλογή σπόρων και φυτών από όλη τη χώρα (ες), είτε πηγαίνοντας προσωπικά εκεί για να τους συλλέξουμε ή μέσω ταχυδρομείου από βιοκαλλιεργητές ή από άτομα που τους μαζεύουν για μας και από μέλη των διαφόρων τραπεζών σπόρων (κρατικές ή ιδιωτικές τράπεζες). Ευτυχώς, εξακολουθούν να υπάρχουν ακόμα σπόροι από άγρια δένδρα και φυτά από το παρελθόν που έχουν επιβιώσει σε περιοχές με ευνοϊκές συνθήκες.
-Αν υπάρχουν βοσκοί τριγύρω, θα πρέπει να βάλουμε περίφραξη με ξύλινους πασσάλους ή μεταλλικές μπετόβεργες, καρφωμένες στο έδαφος χωρίς τσιμέντο. Εάν δεν υπάρχουν αρκετά χρήματα για έναν κανονικό φράχτη, μπορούμε να φυτέψουμε θάμνους και αμπέλια για φυσικό φράχτη και μέχρι να αναπτυχθούν, να βάλουμε φτηνό συρματόπλεγμα ή/και ξερά τσαλιά.
– όλα τα υλικά που είναι απαραίτητα για την παρασκευή των σβώλων (περιγράφονται στη λεπτομερή έκδοση).
– ότι είναι απαραίτητο για την άρδευση (το ίδιο).
– Στο τελικό στάδιο, να εισάγουμε τα κατάλληλα άγρια ζώα αν δεν μπορούν αυτά να έρθουν από μόνα τους. Είναι ένα αναπόσπαστο κομμάτι της φύσης, καθώς η χλωρίδα και η πανίδα αλληλοσυμπληρώνουν η μία την άλλη.

Προστασία μετά από τη σπορά.
-Καλά είναι να υπάρχει νερό για ελάχιστο πότισμα. Καλό θα είναι είτε υπάρχει τρεχούμενο νερό (πηγή ή ποτάμι), είτε όχι, να δημιουργήσουμε ένα μικρό υδρόβιο οικοσύστημα με υδρόβια φυτά και ζώα, αμφίβια και ψάρια. Σε ένα ψηλό σημείο για να ποτίζουμε με φυσική ροή χωρίς αντλία, σκάβουμε μια μεγάλη τρύπα με πλάγιες πλαϊνές πλευρές, καλύπτοντάς την με ένα αδιάβροχο πλαστικό. Στη συνέχεια, φτυαρίζουμε, τουλάχιστον 10 πόντους χώμα για να εγκατασταθούν τα υδρόβια φυτά και να μοιάζει με φυσική λίμνη. Αυτή η μέθοδος είναι πολύ καλύτερη και φθηνότερη από το να χρησιμοποιήσουμε τσιμέντο. Πέραν της βροχής, αυτό είναι το πλέον κατάλληλο νερό για άρδευση, ζωντανό, εκτεθειμένο στον ήλιο, στα στοιχεία, με φυτά και ζώα που παρέχουν θρεπτικά συστατικά.

Στην ιδανική περίπτωση θα πρέπει να ανανεώνεται συνεχώς για να μην είναι στάσιμο και βαλτώσει. Αν δεν ανανεώνεται αρκετά γρήγορα, θα πρέπει να σκιάζεται από δέντρα και υδρόβια φυτά. Πάνω από αυτό το σημείο, θα πρέπει να υπάρχει μεγαλύτερο υψόμετρο και κλίση για τη συλλογή των όμβριων υδάτων που θα πέσουν στη λίμνη. Εάν δεν έχουμε πηγή νερού κατά τη διάρκεια της ξηρασίας, θα μπορούσαμε να φτιάξουμε μια άλλη παρόμοια τελείως σκεπαστή δεξαμενή πιο πάνω από τη λίμνη, συλλέγοντας επίσης εκεί νερό κατά τη διάρκεια της βροχερής περιόδου και όταν αποστραγγίζουμε τη λίμνη για άρδευση, την ξαναγεμίζουμε με το νερό από τη δεξαμενή.

-Αν η περιοχή περνάει από μια μεγάλη ξερική περίοδο είναι καλύτερο να ποτίζεται τα πρώτα δύο με τρία χρόνια, έτσι ώστε τα φυτά να μοιάζουν με τους προγόνους τους όπως τότε που έβρεχε περισσότερο. Στη συνέχεια, κάθε χρόνο θα πρέπει να ποτίζεται όλο και λιγότερο για να εγκλιματιστούν τα φυτά στις σημερινές ξηρές συνθήκες. Υπολογίστε πως εάν αυτή η μέθοδος εξαπλωθεί παντού, ο καιρός θα αλλάξει και θα βρέχει πιο συχνά..

– Εάν υπάρχει κοντά πευκοδάσος, αποφύγετε να φυτέψτε κοντά σ’ αυτό, έτσι ώστε άν πάρει φωτιά, αυτή να μη μετακινηθεί προς εσάς. Και πρέπει να βρίσκεται σε μεγάλη απόσταση επειδή τα πύρινα κουκουνάρια εκσφενδονίζονται αρκετά μακριά.

-Μπορεί να χρειαστεί να φράξουμε την περιοχή μας για να την προστατεύσουμε από τους βοσκούς. Δεν έχει νόημα να φτιάξουμε φράκτη αν ο βοσκός/οί δεν θα έχει αρκετό χώρο για να βόσκει τα ζώα του. Θα κόψει τον φράχτη για να επιτρέψει στα ζώα του να βοσκήσουν, ένα πολύ συνηθισμένο φαινόμενο στην Ελλάδα. Καλύτερα να βρούμε τόπο αλλού.

Επίλογος
Επειδή η εσωτερική εξελικτική πορεία είναι αλληλένδετη με την δημιουργία του πρωταρχικού οικοσυστήματος, είναι πιθανό να μην υπάρχουν πολλά άτομα που θα το πάρουν στα ζεστά και θα το φτιάξουν. Οπότε ο στόχος προς το παρόν είναι να γίνει τουλάχιστον ένα το οποίο μόλις περάσει το διάστημα που χρειάζεται για να φανούν τα αποτελέσματα, θα χρησιμοποιηθεί σαν μοντέλο, για να επεκταθεί παγκοσμίως.

Η Αγαποκοινότητα είναι εδώ!
Η Αγαποκοινότητα είναι παντού!
Η Αγαποκοινότητα είναι ήδη μέσα μας!

Επιπρόσθετα: